فیلترها/جستجو در نتایج    

فیلترها

سال

بانک‌ها



گروه تخصصی






متن کامل


اطلاعات دوره: 
  • سال: 

    1388
  • دوره: 

    20
  • شماره: 

    3
  • صفحات: 

    186-190
تعامل: 
  • استنادات: 

    0
  • بازدید: 

    817
  • دانلود: 

    116
چکیده: 

پیش زمینه و هدف: داکریوسیستیت یکی از رایج ترین علل اشک ریزش یا عفونت راجعه می باشد. عمل داکریوسیستورینوستومی ((DCR)) ایجاد یک منفذ به صورت جراحی بین کیسه اشکی و حفره بینی است که علایم بیماری را کاهش می دهد. هدف از اجرای این طرح تعیین نتایج سه ساله (DCR) با استفاده از لوله های ظریف سیلیکونی در بیماران مبتلا به داکریوسیستیت مزمن در بیمارستان امام خمینی (ره) ارومیه در فاصله سال های 1383-85 بود.مواد و روش کار: این مطالعه از نوع توصیفی - مقطعی بوده و در آن کلیه بیماران با سابقه جراحی (DCR) با سیلیکون تیوپ در بیمارستان امام خمینی ارومیه در فاصله سال های 1383-85 مورد مطالعه قرار گرفتند. نمونه گیری انجام نشد و تمام 189 بیماری که در فاصله زمانی مذکور تحت عمل جراحی (DCR) قرار گرفته بودند، مورد مطالعه قرار گرفتند. اطلاعات جمع آوری شده پس از پردازش در برنامه نرم افزار آماری SPSS با استفاده از آزمون های توصیفی، کای اسکوئر و تست دقیق فیشر تجزیه و تحلیل گردیدند.یافته ها: در این مطالعه، 194 چشم 189 بیمار (50 نفر مرد، 139 نفر زن) مورد مطالعه قرار گرفت. میانگین سن بیماران 46.22 سال بود. اشک ریزش و ترشح چرک بیشترین درصد فراوانی (56.1 درصد) را در بین علایم حین مراجعه بیماران دارا بود. از 189 بیمار پنج نفر دارای درگیری دوطرفه بودند. از 189 بیمار 102 نفر (82 نفر زن و 20 نفر مرد) به علت همکاری تحت پیگیری قرار گرفتند. جراحی در 84 مورد (82.4 درصد) موفقیت آمیز بود.بحث و نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد که نتایج عمل در بیماران 60 به بالا بیشتر از سایر گروه های سنی موفقیت آمیز است. همچنین میزان بهبودی در بین گروه بیمارانی که درگیری یک طرفه داشتند بیشتر از بیماران با درگیری دوطرفه بود. با توجه به بالابودن میزان بهبودی در گروه سنی بالای 60 سال توصیه می شود اولین اقدام درمانی برای بیماران سنی جراحی (DCR) با سیلیکون تیوپ باشد.

شاخص‌های تعامل:   مرکز اطلاعات علمی Scientific Information Database (SID) - Trusted Source for Research and Academic Resources

بازدید 817

مرکز اطلاعات علمی Scientific Information Database (SID) - Trusted Source for Research and Academic Resourcesدانلود 116 مرکز اطلاعات علمی Scientific Information Database (SID) - Trusted Source for Research and Academic Resourcesاستناد 0 مرکز اطلاعات علمی Scientific Information Database (SID) - Trusted Source for Research and Academic Resourcesمرجع 0
اطلاعات دوره: 
  • سال: 

    1385
  • دوره: 

    17
  • شماره: 

    4 (پیاپی 42)
  • صفحات: 

    183-188
تعامل: 
  • استنادات: 

    0
  • بازدید: 

    2882
  • دانلود: 

    281
چکیده: 

مقدمه: اشک ریزش یکی از علل شایع مراجعه بیماران به کلینیک های چشم پزشکی بوده که مهمترین علت آن در بالغین انسداد اولیه مجرای نازولاکریمال است. درمان جراحی این بیماران عمل داکریوسیستورینوستومی ((DCR)) بوده که به دو روش اکسترنال و اینترانازال (آندوسکوپیک یا میکروسکوپیک) قابل انجام می باشد. هدف از این مطالعه مقایسه اثر بخشی و عوارض دو روش (DCR) اکسترنال و آندوسکوپیک در درمان بیماران مبتلا به انسداد اولیه مجرای نازولاکریمال می باشد.مواد و روش ها: این مطالعه به صورت کار آزمایی بالینی دو سو کور در طی سال های 80 و 81 در بیمارستان امام خمینی دانشگاه علوم پزشکی همدان انجام شده و در طی آن بر اساس یافته های حاصل از شرح حال، معاینه بالینی و تست های رگورژیتاسیون و داکریوسنتو گرافی 50 بیمار واجد شرایط عمل جراحی بودند که به صورت تصادفی در 2 گروه تخصیص یافتند. یک گروه توسط برش کلاسیک پوست از خارج و با ایجاد فلپ های کیسه اشکی تحت عمل جراحی قرار گرفته و گروه دوم به کمک آندوسکوپ بینی از طریق دریل کردن استخوان لاکریمال و یافتن کیسه اشکی به کمک پروب اشکی و برداشتن کامل جدار مدیال کیسه تحت عمل جراحی قرار گرفتند. پس از جراحی پیگیری بیماران در دو مرحله چهار و شش ماهه انجام و نتایج و عوارض جراحی در هر گروه مورد بررسی واقع شد.نتایج: در 92 درصد بیماران هر یک از دو گروه اشک ریزش در پیگیری 4 ماهه و 6 ماهه وجود نداشت (P>0.05). میزان انسداد مجرای اشکی در تست اریگاسیون در گروه اکسترنال 16 درصد و در گروه آندوسکوپیک 8 درصد بود که به اختلاف مشاهده شده از نظر آماری معنی دار نمی باشد (P>0.05). از نظر میزان عوارض در دو روش فوق میزان درد در هفته دوم بعد از عمل، هماتوم و خونریزی در دو گروه تفاوتی نداشته لیکن میزان بی دردی در هفته اول بعد از عمل در روش آندوسکوپیک 100 درصد و در روش اکسترنال 76 درصد بوده و میزان ترشح از بینی به دلیل دستکاری بیشتر در روش آندوسکوپیک به طور بارزی بیشتر از روش اکسترنال بوده است.نتیجه گیری: یافته ای حاصل از این تحقیق نشان می دهد که عمل (DCR) به روش آندوسکوپیک نتایج مشابهی با روش اکسترنال داشته و به دلیل به جا نگذاشتن اسکار پوستی، درد و هماتوم کمتر و امکان درمان همزمان بیماری های داخل بینی می تواند به عنوان جایگزین مناسبی برای روش اکسترنال مطرح باشد.

شاخص‌های تعامل:   مرکز اطلاعات علمی Scientific Information Database (SID) - Trusted Source for Research and Academic Resources

بازدید 2882

مرکز اطلاعات علمی Scientific Information Database (SID) - Trusted Source for Research and Academic Resourcesدانلود 281 مرکز اطلاعات علمی Scientific Information Database (SID) - Trusted Source for Research and Academic Resourcesاستناد 0 مرکز اطلاعات علمی Scientific Information Database (SID) - Trusted Source for Research and Academic Resourcesمرجع 0
نشریه: 

لیزر در پزشکی

اطلاعات دوره: 
  • سال: 

    1384
  • دوره: 

    3
  • شماره: 

    4 (پی در پی 22)
  • صفحات: 

    6-12
تعامل: 
  • استنادات: 

    0
  • بازدید: 

    2466
  • دانلود: 

    993
چکیده: 

زمینه و هدف: مزایای بسیار زیادی تا کنون برای عمل جراحی داکریوسیستورینوستومی (Dacryocystorhinostomy) یا (DCR) از طریق بینی عنوان شده است که مهم ترین آنها عدم وجود برش پوستی و اسکار صورت، نقاهت کوتاه مدت، سرپایی بودن عمل جراحی و رضایت بیشتر بیماران می باشد. در روشهایی که از لیزر استفاده می گردد ضمن دید بهتر در محیط عمل، خونریزی نیز کمتر می باشد. در روش هایی که از مسیر بینی انجام می پذیرد، اغلب از آندوسکوپ استفاده می گردد.مواد و روش ها: در این مطالعه 75 عمل جراحی بر روی 68 بیمار، از طریق بینی و با دید مستقیم انجام پذیرفت و به کمک بزرگ نمایی ایجاد شده توسط میکروسکوپ، وضوح و دقت بیشتر در محیط عمل جراحی فراهم گردید. محل ساک در دیواره خارجی بینی توسط پرتو افشانی از طریق کیسه اشکی مشخص گردید. لیزر به کاررفته از نوع Nd:YAG و KTP بود. در پایان عمل پس از ایجاد فیستول جراحی بین کیسه اشکی و مخاط بینی، لوله سیلیکون در تمام بیماران گذاشته شد.نتایج: از میان بیماران تحت عمل قرار گرفته 6/17 درصد به عمل جراحی مجدد و 6/26 درصد  به سونداژ نیاز داشتند. در اکثر موارد، خونریزی حین عمل بسیار کم بود و تنها در 20 درصد بیماران متوسط 5-4 میلی لیتر خونریزی وجود داشت و بجز آن عوارض دیگری مشاهده نشد.نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که انجام (DCR)  با استفاده از میکروسکوپ و لیزر علاوه بر نتایج موفقیت آمیز باعث کاهش عوارض ناشی از عمل و خطرات لیزر می شود.

شاخص‌های تعامل:   مرکز اطلاعات علمی Scientific Information Database (SID) - Trusted Source for Research and Academic Resources

بازدید 2466

مرکز اطلاعات علمی Scientific Information Database (SID) - Trusted Source for Research and Academic Resourcesدانلود 993 مرکز اطلاعات علمی Scientific Information Database (SID) - Trusted Source for Research and Academic Resourcesاستناد 0 مرکز اطلاعات علمی Scientific Information Database (SID) - Trusted Source for Research and Academic Resourcesمرجع 0
مرکز اطلاعات علمی Scientific Information Database (SID) - Trusted Source for Research and Academic Resources
نویسندگان: 

سماواتی مرتضی

اطلاعات دوره: 
  • سال: 

    1384
  • دوره: 

    12
  • شماره: 

    1 (مسلسل 35)
  • صفحات: 

    6-10
تعامل: 
  • استنادات: 

    0
  • بازدید: 

    901
  • دانلود: 

    180
چکیده: 

زمینه و هدف: میتومایسین سی بعنوان یک درمان کمکی در بیماری های مختلف چشمی به کار می رود. این مطالعه با هدف مقایسه نتایج عمل D.C.R اکسترنال با مصرف میتومایسین سی و بدون آن در حین عمل انجام شد.روش بررسی: مطالعه حاضر بصورت بالینی، تصادفی و با گروه شاهد انجام گرفت. تعداد 66 چشم که انسداد اکتسابی مجرای نازولاکریمال داشتند. بطور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. گروه اول به شکل معمول تحت عمل D.C.R اکسترنال قرار گرفتند و گروه دوم با مصرف میتومایسین سی مورد عمل قرار گرفتند. نحوه عمل هر دو گروه یکسان بود ولی در گروه دوم پنبه ای آغشته به میتومایسین سی  0.2 mg/mlبه مدت 20 دقیقه در محل استئوتومی گذاشته شد. شکایات و نشانه های بیماران در پیگیری 7 ماهه بعد از عمل بررسی و مقایسه گردید.یافته ها: بیماران گروه بدون میتومایسین 75.8 درصد اشک ریزش نداشتند. در گروه با میتومایسین، این تعداد 94 درصد بود. در گروه بدون میتومایسین در تست شستشوی مجرای اشکی 72.2 درصد و در گروه میتومایسین 94 درصد مجرای اشکی باز بود. 69.7 درصد گروه غیر میتومایسین ضخامت لایه اشکی نرمال داشتند که در گروه میتومایسین 91 درصد بود.نتیجه گیری: مصرف میتومایسین سی حین عمل می تواند باعث کاهش تشکیل بافت فیبروز در محل استئوتومی و کمک به بازماندن آن نماید.

شاخص‌های تعامل:   مرکز اطلاعات علمی Scientific Information Database (SID) - Trusted Source for Research and Academic Resources

بازدید 901

مرکز اطلاعات علمی Scientific Information Database (SID) - Trusted Source for Research and Academic Resourcesدانلود 180 مرکز اطلاعات علمی Scientific Information Database (SID) - Trusted Source for Research and Academic Resourcesاستناد 0 مرکز اطلاعات علمی Scientific Information Database (SID) - Trusted Source for Research and Academic Resourcesمرجع 0
اطلاعات دوره: 
  • سال: 

    1383
  • دوره: 

    16
  • شماره: 

    4
  • صفحات: 

    26-34
تعامل: 
  • استنادات: 

    1
  • بازدید: 

    912
  • دانلود: 

    0
چکیده: 

هدف: ارزیابی میزان موفقیت داکریوسیستورینوستومی آندونازال به صورت مکانیکال و عوارض آن طی پیگیری یکساله. روش و مواد: براساس یک مطالعه آینده نگر، 65 مورد انسداد مجرای اشکی بینی مراجعه کننده به بیمارستان فارابی بین ماه های فروردین تا مهر 1380، با میانگین سنی 33.3 سال و میانگین طول مدت بیماری 3.9 ماه، تحت عمل داکریوسیستورینوستومی به روش آندونازال قرار گرفتند. شایع ترین شکایت بیماران، اشک ریزش همراه با ترشحات موکوسی چرکی بوده است. تکنیک عمل عبارت بود از انجام یک استئوتومی بین مخاط بینی و کیسه اشکی از طریق بینی، بیماران پس از عمل به مدت یکسال پیگیری شدند. نتایج: موفقیت عمل براساس فقدان شکایت از اشک ریزش همراه با باز بودن مجرای اشکی در شستشو (Irrigation)، پس از 6، 9 و 12 ماه به ترتیب 73.8، 70.7 و 70.7 درصد تعیین گردید. خونریزی از بینی پس از عمل در مقابل درد در روزهای اول و دوم به ترتیب 23.1 درصد در برابر 64.1 درصد و در روزهای سوم تا هفتم به ترتیب 3.1 درصد در برابر 20.3 درصد بدست آمد. در 29.2 درصد موارد تورم واکیموز دور اربیت مشاهده گردید. استنتاج: داکریوسیستورینوستومی آندونازال به روش مکانیکال موفقیتی بیش از سایر روش های داکریوسیستورپنوستومی آندونازال دارد. علیرغم آنکه میزان موفقیت تجربه ما بسیار نزدیک به آمار تجارب جهانی می باشد، ولی این روش به اندازه روش کلاسیک داکریوسیستورینوستومی اکسترنال موفقیت آمیز نیست و توصیه نمی شود لااقل در بیمارانی که اسکار پوستی در آنان از نظر زیبایی اهمیتی ندارد، جایگزین گردد. مهمترین مزیت این روش عدم پیدایش اسکار ناشی از برش پوستی است.

شاخص‌های تعامل:   مرکز اطلاعات علمی Scientific Information Database (SID) - Trusted Source for Research and Academic Resources

بازدید 912

مرکز اطلاعات علمی Scientific Information Database (SID) - Trusted Source for Research and Academic Resourcesدانلود 0 مرکز اطلاعات علمی Scientific Information Database (SID) - Trusted Source for Research and Academic Resourcesاستناد 1 مرکز اطلاعات علمی Scientific Information Database (SID) - Trusted Source for Research and Academic Resourcesمرجع 0
نویسندگان: 

Ganapathi Rajesh | V S Sajily

اطلاعات دوره: 
  • سال: 

    2023
  • دوره: 

    22
  • شماره: 

    2
  • صفحات: 

    119-146
تعامل: 
  • استنادات: 

    0
  • بازدید: 

    6
  • دانلود: 

    0
چکیده: 

This study develops estimators for Cumulative Residual Extropy (CR Extropy) and Dynamic Cumulative Residual Extropy ((DCR) Extropy) of the equilibrium distribution of order $r$ of Lomax distribution under progressively Type-II censored data. Maximum likelihood and Bayesian estimators are obtained. The Bayesian estimators are evaluated based on LINEX loss functions. Non-informative and informative priors are considered for unknown parameters. By using Lindley's approximation and the Importance Sampling Methods, it is possible to approximate the closed-form expressions of the Bayesian estimators. The confidence intervals for the estimators are calculated using the normal approximation method and bootstrap algorithms. We have conducted simulation studies to evaluate how well the proposed estimators perform. Additionally, we have tested the practical utility of these estimators using a real data.

شاخص‌های تعامل:   مرکز اطلاعات علمی Scientific Information Database (SID) - Trusted Source for Research and Academic Resources

بازدید 6

مرکز اطلاعات علمی Scientific Information Database (SID) - Trusted Source for Research and Academic Resourcesدانلود 0 مرکز اطلاعات علمی Scientific Information Database (SID) - Trusted Source for Research and Academic Resourcesاستناد 0 مرکز اطلاعات علمی Scientific Information Database (SID) - Trusted Source for Research and Academic Resourcesمرجع 0
مرکز اطلاعات علمی Scientific Information Database (SID) - Trusted Source for Research and Academic Resources
نویسندگان: 

SHALABY A.M.R. | AL REFAEY H.K.

اطلاعات دوره: 
  • سال: 

    2007
  • دوره: 

    15
  • شماره: 

    4
  • صفحات: 

    188-192
تعامل: 
  • استنادات: 

    0
  • بازدید: 

    363
  • دانلود: 

    0
چکیده: 

Background: Because of confusion to gastric cancers arising at the gastro-esophageal junction, true esophageal adenocarcinoma was thought to be unusual. Esophageal adenocarcinoma (EAC) is becoming more common worldwide with increasing incidences. Material and Methods: Overexpression of decoy receptor ((DCR)) 3 protein, - a recently discovered member of the tumor necrosis factor receptor super-family, was examined in 60 esophagogastrectomy specimens containing areas of Barrett esophagus (n = 27), low-grade dysplasia (n = 40), high-grade dysplasia or carcinoma in situ (n = 33), and esophageal adenocarcinoma (EAC; n = 42) with immunohistochemical analysis. All cases were retrieved from the pathology files of Damanhour national medical institute hospital. Results: The results of this study revealed more overexpression of (DCR)3 in high-grade dysplasia or carcinoma in situ and EAC than in benign esophageal mucosa (both P < 0.0001), Barrett esophagus (both P < 0.001), and low-grade dysplasia (P < 0.01 and P = 0.033, respectively) significantly. Low-grade dysplasia also showed significant overexpression of (DCR)3 compared with benign esophagus (P < 0.05) but not with Barrett esophagus (P > 0.05). (DCR)3 overexpression seems negatively correlated with the grade of EAC. Conclusion: Results of this study suggest that overexpression of (DCR)3 protein might be an aid in the diagnosis of high-grade dysplasia or carcinoma in situ and EAC and also might serve as a potential therapeutic target.

شاخص‌های تعامل:   مرکز اطلاعات علمی Scientific Information Database (SID) - Trusted Source for Research and Academic Resources

بازدید 363

مرکز اطلاعات علمی Scientific Information Database (SID) - Trusted Source for Research and Academic Resourcesدانلود 0 مرکز اطلاعات علمی Scientific Information Database (SID) - Trusted Source for Research and Academic Resourcesاستناد 0 مرکز اطلاعات علمی Scientific Information Database (SID) - Trusted Source for Research and Academic Resourcesمرجع 0
اطلاعات دوره: 
  • سال: 

    1384
  • دوره: 

    15
  • شماره: 

    47
  • صفحات: 

    43-49
تعامل: 
  • استنادات: 

    0
  • بازدید: 

    3218
  • دانلود: 

    348
چکیده: 

سابقه و هدف: انسداد مجرای بینی اشکی موجب التهاب حاد یا مزمن کیسه اشکی (Dacryocystitis) و چرکی شدن آن و اشک ریزش دایمی می شود. روش رایج درمان آن، ایجاد ارتباط بین کیسه اشکی و حفره بینی می باشد که با عنوان عمل جراحی (DCR) انجام می شود. ممکن است برای تسهیل در عمل جراحی از داروهای منقبض کننده عروق استفاده شود. در این مطالعه تغییرات فشارخون و نبض ناشی از تزریق لیدوکائین آدرنالین دار در (DCR) بررسی شد.مواد و روشها: در یک مطالعه کارآزمایی بالینی بعد از اخذ رضایت، 57 بیمار کلاسI وII مراجعه کننده به اتاق عمل بیمارستان بوعلی ساری به طور تصادفی به دو گروه آدرنالین (n=23) و غیر آدرنالین (n=34) تقسیم شدند. روش بی هوشی برای بیماران یکسان بود و در گروه آدرنالین به میزان 15-10 میلی لیتر لیدوکائین یک درصد آدرنالین دار با غلظت 1.200000  قبل از شروع عمل جراحی در منطقه عمل بینی به صورت زیر جلدی تزریق شد و در گروه شاهد، آدرنالین تزریق نشد. فشار خون و نبض بیمار در مرحله قبل و دقایق مختلف 1 و 3 و 5 و 10 و 15 و 20 و 30 ... بعد از تزریق به وسیله فشار سنج عقربه ای و با گوشی اندازه گیری شد و میزان خون ریزی طی عمل و وضعیت Spo2 هم ارزیابی و ثبت گردید. نتایج با آزمون های آماری T Test در دو گروه مستقل از هم و تی زوج در دو گروه به صورت قبل و بعد، تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: بیش ترین افزایش فشارخون مربوط به دقیقه سوم بعد از تزریق در گروه آدرنالین بود. میزان کل خون ریزی قابل مشاهده طی عمل در گروه آزمایش 38.13 میلی لیتر و درگروه غیر آدرنالین 49.16 میلی لیتر بوده است (P=0.007). طول مدت عمل جراحی در گروه آدرنالین، کم تر از غیر آدرنالین بوده است.(P=0.03)استنتاج: استفاده از تزریق لیدوکایین که به میزان 5 میکروگرم در میلی لیتر آدرنالین دارد، می تواند موجب کاهش میزان خونریزی و تسهیل در سیر عمل جراحی شود، اما موجب افزایش فشار خون سیستولیک و دیاستولیک و تعداد نبض می گردد و برای بیمارانی که تغییرات قلبی - عروقی مخاطره آمیز باشد، تزریق آن احتمالا به طور بالقوه در عمل (DCR)، تحت بیهوشی عمومی خطرناک است.

شاخص‌های تعامل:   مرکز اطلاعات علمی Scientific Information Database (SID) - Trusted Source for Research and Academic Resources

بازدید 3218

مرکز اطلاعات علمی Scientific Information Database (SID) - Trusted Source for Research and Academic Resourcesدانلود 348 مرکز اطلاعات علمی Scientific Information Database (SID) - Trusted Source for Research and Academic Resourcesاستناد 0 مرکز اطلاعات علمی Scientific Information Database (SID) - Trusted Source for Research and Academic Resourcesمرجع 0
اطلاعات دوره: 
  • سال: 

    1381
  • دوره: 

    7
  • شماره: 

    1
  • صفحات: 

    41-44
تعامل: 
  • استنادات: 

    0
  • بازدید: 

    995
  • دانلود: 

    136
چکیده: 

مقدمه . شایع ترین علت اشک ریزش، انسداد مسیر خروج اشک از طریق کانال نازولاکریمال می باشد و قطعی ترین روش درمان، انجام عمل جراحی داکریوسیستورینوستومی ((DCR)) است. عارضه مهم عود علایم است . علی رغم ارایه روشهای گوناگون میزان شکست 10 درصد است و جراحی مجدد هم برای جراح و هم برای بیمار مشکلات عمده ای را به وجود می آورد. با توجه به اینکه علت اصلی شکست به وجود آمدن بافت فیبروز در محل استئوتومی و فلاپ ها و بسته شدن آن می باشد، در این مطالعه تاثیر یک ماده آنتی فیبروز به نام میتومایسین C بر نتیجه عمل (DCR) بررسی شد.روش ها. در این کارآزمایی بالینی، 110 بیمار مبتلا به انسداد اشکی اکتسابی اولیه به روش آسان از بین مراجعین به بیمارستان فارابی انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه مداخله و شاهد تقسیم شدند. سپس هر دو با روش استاندارد (DCR) و توسط یک جراح مورد عمل قرار گرفتند. در گروه شاهد یک نوار کتانی و در گروه مداخله نوار کتانی آغشته به میتومایسین C با غلظت 0.2mg/CC در محل استئوتومی گذاشته شد و بعد از نیم ساعت از طریق بینی خارج شد . آنگاه هر دو گروه 1، 3 و 6 ماه بعد در درمانگاه معاینه و نتایج ثبت گردید. نتایج. هر دو گروه از نظر سنی و جنسیت شرایط یکسان و مشابهی داشتند. همه بیماران گروه مورد مطالعه در هر سه نوبت معاینه بدون علامت بودند در حالی که در 5 نفر از گروه شاهد مجددا علایم ظاهر گردید. (p<0.01) از این 5 نفر، 3 نفر در یک، 1 نفر در 3 و 1 نفر در 6 ماهه اول دچار علامت شدید شدند. بیماران گروه مورد مطالعه تنها 3 نفر خونریزی بعد از عمل داشتند.بحث. به نظر می رسد استفاده از میتومایسین C طی عمل (DCR) بتواند بدون ایجاد عارضه منجر به کاهش عدم موفقیت شود.

شاخص‌های تعامل:   مرکز اطلاعات علمی Scientific Information Database (SID) - Trusted Source for Research and Academic Resources

بازدید 995

مرکز اطلاعات علمی Scientific Information Database (SID) - Trusted Source for Research and Academic Resourcesدانلود 136 مرکز اطلاعات علمی Scientific Information Database (SID) - Trusted Source for Research and Academic Resourcesاستناد 0 مرکز اطلاعات علمی Scientific Information Database (SID) - Trusted Source for Research and Academic Resourcesمرجع 0
نویسندگان: 

قاسمی حسن

اطلاعات دوره: 
  • سال: 

    1379
  • دوره: 

    4
  • شماره: 

    3 (پیاپی 8)
  • صفحات: 

    52-56
تعامل: 
  • استنادات: 

    0
  • بازدید: 

    991
  • دانلود: 

    0
چکیده: 

با توجه به روند رو به افزایش عمل (DCR) و تناقضاتی که در مورد استفاده از یک flap و یا دو flap وجود دارد و به منظور تعیین نتایج عمل با این دو روش بر میزان موفقیت در عمل جراحی (DCR) این تحقیق بر روی مراجعین به بیمارستان شهید لبافی نژاد تهران در بین سالهای 72-1367 انجام شده است.این تحقیق با استفاده از داده های موجود و با استخراج اطلاعات مندرج در پرونده بیماران انجام شده است و بیمارانی که با دوختن هر دو flap عمل شده بودند، با بیمارانی که با دوختن یک flap قدامی به تنهایی عمل شده بودند از نظر میزان موفقیت و مدت زمان عمل مقایسه شدند و با آزمون X2 و آزمون t مورد قضاوت آماری قرار گرفتند.تحقیق روی 153 بیمار انجام گرفت که تعداد 23 نفر به روش دو flap و 130 نفر به روش یک flap تحت درمان قرار گرفتند. بیماران هر دو گروه به لحاظ سن، جنس، محل انسداد، وضعیت اقتصادی و اجتماعی و مراجعه به یک مرکز باهم مشابه بودند. زمان عمل به روش یک flap 65±15.1 دقیقه و در روش 72±17.4 flap دقیقه بود (N.S). درصد موفقیت با دوختن هردو 82.6 flap درصد و با دوختن flap قدامی به تنهایی 82.3 درصد بوده است (N.S).باتوجه به عدم وجود تفاوت در میزان موفقیت دو روش فوق که در دو گروه مشابه صورت گرفته و طبعا به دلیل سهولت بیشتر عمل جراحی در روش یک flap، انجام یک تحقیق تجربی در گروههای جور شده برای تایید قطعی این یافته و توصیه می شود.

شاخص‌های تعامل:   مرکز اطلاعات علمی Scientific Information Database (SID) - Trusted Source for Research and Academic Resources

بازدید 991

مرکز اطلاعات علمی Scientific Information Database (SID) - Trusted Source for Research and Academic Resourcesدانلود 0 مرکز اطلاعات علمی Scientific Information Database (SID) - Trusted Source for Research and Academic Resourcesاستناد 0 مرکز اطلاعات علمی Scientific Information Database (SID) - Trusted Source for Research and Academic Resourcesمرجع 0
litScript
telegram sharing button
whatsapp sharing button
linkedin sharing button
twitter sharing button
email sharing button
email sharing button
email sharing button
sharethis sharing button